Wat in de afgelopen drie decennia een soort hernieuwde aandacht heeft gekregen in de kerkelijke wereld is de vijfvoudige bediening zoals de apostel Paulus die beschrijft in Efeze hoofdstuk vier. De Kerk door de eeuwen heen heeft een sociaal en herderlijk karakter gehad. Het was een plek waar de armen en de zwakken hun toevlucht konden nemen in tijden van nood. Waar het evangelie van redding klonk van de kansels en de werking van de Heilige Geest gedegradeerd was tot het overtuigen van zonde.

Er zijn altijd plekken geweest waar nog wél wonderen en tekenen gebeurden. Ook werden mensen door alle eeuwen heen gevuld met de Heilige Geest. Helaas werden die dingen vaak afgedaan als extremisme, sektarisch gedrag of werk van de duivel.

Leiderschap zoals ik dat ken vanuit mijn traditionele achtergrond bestond uit de dominee die in dienst stond van de kerkenraad. De broeders in zwarte pakken die in het bankje zaten waren de ouderlingen die leiding gaven aan de gemeente en die zo nu en dan langskwamen op huisbezoek. De dominee vervulde de rol van herder en leraar en de meest enthousiaste ouderling was vaak de evangelist die bij ons in de stad aan boot-evangelisatie deed. Door de eeuwen heen is dit het geaccepteerde leiderschap in de kerken. Pas begin negentiende eeuw kwam door diverse uitstortingen van de Heilige Geest ‘het profetische’ weer in beeld. De gave van profetie kreeg opnieuw aandacht en er begonnen ‘bedieningen’ op te staan, zoals die van de evangelist en profeet.

Primair zijn de bedieningen van de herder, evangelist en leraar gericht op mensen. Ze verzorgen de ziel, reiken uit naar het verlorene tot redding en onderwijzen mensen in het Woord van God. Het resultaat is een Kerk die er meer op gericht is om mensen naar de hemel te brengen dan om Gods Koninkrijk te bouwen en hemel op aarde te zien. Wat het grote gemis is in dit geheel zijn de andere twee bedieningen. Die van de profeet en de apostel. Deze beiden zijn gericht op de hemel. Wat spreekt God? Welke richting wijst God aan voor nu? Het naar voren roepen van bestemming. En de apostel is degene die bouwt aan de dingen van het Koninkrijk vanuit Gods hemelse blauwdruk. De bediening die orde en structuur aanbrengt in de Kerk. De apostel bouwt aan een Goddelijke cultuur waarin God Zijn Kerk bouwt en mensen kunnen groeien tot volle bekwaamheid om hun rol te vervullen in Zijn plan voor deze wereld.

Belangrijk is dat de Kerk opnieuw leert begrijpen hoe deze vijf bedieningen ten volle tot hun recht komen wanneer ze alle vijf omarmd worden en leren samenwerken! Het is ook niet genoeg dat we slechts geloven dat ze er zijn, maar we moeten als Kerk ook onderscheiden wie wat is, zodat we specifiek kunnen ontvangen van de bedieningen en de juiste verwachtingen kunnen stellen. Het definiëren én eren van deze bedieningen is cruciaal voor een krachtige Kerk!